Recensie cd Duitse en Franse orgelwerken, Grote Kerk Hasselt

Jaap van Gemeren schreef een recensie over de nieuwe cd Minne Veldman, Duitse en Franse orgelwerken, Grote of Stephanuskerk Hasselt

MINNE VELDMAN SPEELT DUITSE EN FRANSE ORGELWERKEN OP HET ORGEL VAN DE GROTE of STEPHANUSKERK TE HASSELT (Ov.)

1 J.S. Bach (1685-1750): Praeludium in G, BWV 541;
2 J.S. Bach (1685-1750): Fuga in G, BWV 541;
3 Georg Böhm (1661-1733): Choralpartita “Wer nun den lieben Gott lässt walten”;
4 Camillo Schumann (1872-1946): Sonate 3 in c, opus 29, allegro ma non tropo;
5 Camillo Schumann (1872-1946): Sonate 3 in c, opus 29, un poco adagio cantabile;
6 Camillo Schumann (1872-1946): Sonate 3 in c, opus 29, introduction und fuge;
7 Ernst Friedrich Richter (1808-1879): Trio “Jesu, meine Freude”;
8 Louis James Alfred Lefébure-Wély (1817-1869): Sortie;
9 Camille Saint-Saëns (1835-1921): Marche Héroïque, opus 34;
10 Charles-Marie Widor (1844-1937): Scherzo “La Chasse” uit Symphonie 2, opus 13.2;
11 Théodore Dubois (1837-1924): In Paradisum;
12 César Franck (1822-1890): Final, opus 21;
STH Records Nijkerk, STH CD 1408402, speelduur 75’00”

Het Rudolf Knol orgel in de Grote of Stephanuskerk in Hasselt. Het orgel waar alles op kan?

Bachs Praeludium in G is een juweel van een opname op deze cd. Een feestelijk tweeluik, inderdaad. Veldman speelt in een gedurfd vlot tempo en articuleert doorzichtig. De muziek boeit direct vanaf het geweldige eenstemmige begin. De Fuga is boeiend opgebouwd en geregistreerd. Veldman houdt het gekozen tempo en de aandacht tot aan het eind toe vast en werkt met een uitgebreid ritenuto toe naar een geweldig slot. Och, mocht Veldmans’ volgende cd-opname volledig aan Bach gewijd zijn… Of gevuld met meer componisten uit de 17e en 18e eeuw, want met Böhm weet hij ook wel raad. Diens choralpartita klinkt buitengewoon mooi op dit instrument. De variaties komen mooi tot hun recht door de grote diversiteit in registraties die Veldman hier gebruikt.

Ook de sonate van de Schumann-telg is prachtig vertolkt. Fijne melodieuze lijnen met die karakteristieke Hasselter klank, diep uit de orgelkas vandaan de kerk in rollend.

Het ‘In Paradisum’ van Dubois doet wat minder Frans aan dan bedoeld. Dat is ook het geval met ‘Final’ van de Nederlands-Franse componist Franck. Veldman vergt hier het uiterste van het orgel. Het is mooi. Prachtig zelfs. Maar typisch Frans? De zo typisch Franse strijkers, dat milde, nasale geluid, dat mist. Hier schiet het orgel tekort. Veldman overigens niet. Hij speelt virtuoos!

Léfébure-Wély en Saint-Saëns daarentegen doen het goed in Hasselt. Al wordt Saint-Saëns pas tegen het eind van het stuk weer interessant.

Het trio van Richter is een fijn rustpunt en een oorstrelend stukje muziek. Veldman verstaat ook hier de bijzondere kunst om de betekenis van de muziek goed te laten uitkomen. Waar het ‘Jesu, meine Freude’ vaak stevig en juichend wordt vertolkt, interpreteert Veldman het hier verstilt en eerbiedig.

Samengevat leveren Veldmans’ muziekkeuze en vakmanschap een aantrekkelijk en afwisselend beeld van de verschillende periodes in de orgelliteratuur. Dit alles uitgevoerd op ‘slechts’ één instrument maakt zowel het orgel als de uitvoerder bijzonder.

In het begeleidend boekje vinden we een foto van de organist met een cv en een opsomming van reeds uitgebrachte cd’s. In het boekje is per nummer een uitgebreide toelichting van de hand van de organist opgenomen. Ook de dispositie van het orgel in Hasselt is vermeld. Een persoonlijk woord van de organist ontbreekt helaas.

Recensies