Recensie Bach-cd Minne Veldman Vollenhove

Op de website van Landgoed Gerianna (11 februari 2014) recenseert Jan-Willem van Braak de nieuwe Bach-cd van Minne Veldman vanuit Vollenhove.

Het is goed om te vernemen dat er in ons zuinige Nederlandse orgelwereldje onlangs een Bach-plaat verscheen die er in alle opzichten mag zijn. Vooral ook vanwege het feit dat haar vertolker een muzikale alleseter is en put uit een zeer breed genre. Mede daarom mag deze plaat een opmerkelijk feit genoemd worden.

Organist Minne Veldman (*1980) heeft altijd wat met de nalatenschap van de Thomascantor uit Leipzig gehad. Voor hem gaat er niets boven de muziek van Bach. Dat zijn keus viel op het orgel in Vollenhove heeft ook zijn reden. Veldman is daar namelijk een regelmatig terugkerende concertgever. Het fraaie Bosch-orgel uit 1686 in deze kerk geeft hem veel voldoening. Na het geven van een Bach-concert resulteerde dat in deze opname. Daarin zocht hij naar afwisseling in compositie, karakter, klankkleur en tempo.

Veldman laat zich niet onbetuigd. Bovengenoemde feiten maakt hij vanaf de eerste maten uit het Praeludium in C-Dur BWV 537 waar. In een stevig tempo wervelt deze compositie aan je voorbij. De impuls van de beweging krijgt je gaandeweg te pakken. Spannend! De twee Schübler Choräle die daar op volgen ademen vervolgens rust. Heel fraai is de vertolking van het Trio super ‘Ach bleib bei uns, Herr Jesu Christ’ BWV 649 met zijn sterk stijgende en dalende motieven. Voor mij een van de hoogtepunten op deze schijf. Ondanks het dansante karakter blijft het een en al rust uitstralen. In de cantus firmus horen we een prachtige Sesquialter. In tegenstelling tot veel andere uitvoeringen komt de bekende Sinfonia uit Cantate 29 nu eens heel subtiel tot klinken in een spannend tongwerkensemble waarbij teruggeregistreerd wordt naar een enkele Dulciaan. Fascinerend! Het Concerto G-Dur BWV 592 heeft een heerlijke drive! Het sprankelt en spettert en bezit iets euforisch. Het Leipziger koraal ‘Von Gott will ich nicht lassen’ BWV 658 daarentegen komt heel bezonken tot klinken. Een nieuw hoogtepunt is de zesde Triosonate in G-dur BWV 530. Deze sonates behoren tot het moeilijkste repertoire wat ooit geschreven is voor orgel. Veldman staat hoog boven de materie en laat ons ruim 12 minuten genieten van aangenaam en consistent spel. Alles klopt; tempo, articulatie en registratie. Als afsluiting krijgen we nog een boeiende uitvoering van de Toccata in F BWV 540 voorgeschoteld.

Ik weet nog niet wat er dit jaar allemaal gaat komen maar voor mij is dit alvast de cd van het jaar 2014! Het spel van Veldman en zijn no-nonsense aanpak laten ruimte voor een zeer hedendaagse Bach. En…het orgel in Vollenhove is gewoon een feest! Met een dispositie van 24 stemmen heeft het alles in huis voor deze eclatante muziek. Veldman is er hoorbaar op thuis. Via facebook werden al wat tipjes van de sluier opgelicht rondom deze uitgave. Daarin kwam ook meteen het enthousiasme van vele facebook-vrienden naar voren. Wat mij betreft komt er snel een tweede deel. Daar kunt u als consument wat aan doen; zo snel mogelijk een exemplaar bestellen! Warm aanbevolen!

Bestel deze cd hier.

Recensies