In het Reformatorisch Dagblad van 24 augustus 2011 recenseert Piet van de Wege de nieuwe orgel-cd van Minne Veldman, opgenomen in de Evangelisch-Lutherse Kerk te Den Haag.
Een klassieke vakopleiding en een voorliefde voor traditioneel-gevoelsmatige koraalmuziek: dat is per definitie een interessante combinatie. De Urker organist Minne Veldman weet op zijn jongste cd vanuit de lutherse kerk in Den Haag heel veel goeds uit beide werelden te verenigen.
Zo paart hij in zijn Variaties en Finale over Psalm 101 gevoelvolle welluidendheid aan vernuftige muzikale vormen. Telkens slaagt hij erin de overgeleverde patronen te vullen met een doordachte, creatieve en daardoor boeiende inhoud. Jammer dat hij in zijn Fantasie-Toccata over Psalm 75 voor de niet-ritmische versie kiest. Zijn pittige stijl en goed gedoseerde geestdrift –die eerder doen denken aan Herman van Vliet dan aan de door hem genoemde Willem Hendrik Zwart– vragen in deze psalm om de dynamische ritmiek ervan.
Programma en opbouw (een Duits en een Frans blok, omvat en doorsneden door koraalbewerkingen) zijn niet opzienbarend, maar Veldman beschikt over veel stijlbewustzijn en over oor voor nuances en details. Bachs grootse Concerto in a naar Vivaldi krijgt een mooi strakke klank en dito vertolking. Het korte Adagio is een absoluut hoogtepunt van deze cd: verrukkelijk! De koekoek en nachtegaal klinken bij Händel zoals ze van nature gebekt zijn, maar deze Veldman weet ze als nieuw te laten zingen. Klasse!
De Toccata van Bélier is een niemendalletje, maar een goede keus is de weelderig uitwaaierende Cantilène ou Pastorale van Grison. Verrassend is Veldmans bewerking van de Saltarello uit Mendelssohns Sinfonie 4, al is het eigenlijk onmogelijk de vederlichte werveling van deze dolle dans op orgel te realiseren.
STH en Veldman leveren een goed verzorgde productie, die een breed publiek kan aanspreken.